1 februari 2016

Het is maar een fase


Al dat gedoe van 'zelf maken' en 'zelf kweken' blijkt maar gewoon een FASE te zijn, ontdekte ik gistermorgen tijdens het ontbijt.......

Ik vroeg mijn meiden welk soort zelfgebakken brood zij het lekkerst vonden tot nu toe.
Unaniem stemden ze voor het maisbrood: lekker zacht en smeuiig, daar houden de dames van :-).

Lachend vertelde Middelste dat haar vriendin op school had gevraagd wat 'dat voor raar geel brood' was. Middelste had geantwoord dat het maisbrood was en dat haar moeder (ik dus ;-) ) het zelf had gebakken. Ze had daar nog aan toegevoegd: "Mijn moeder is de laatste tijd erg van het zelf maken zeg maar."
Daarop had haar vriendin schaterend gezegd: "O ja! Die fase heeft mijn moeder ook net gehad!!"

Uh.

Hmmm.

Dat klinkt alsof ik in de puberteit ben ofzo.
Of in een midlife crisis zit (zal toch niet????).
Het klinkt in zekere zin eigenlijk ook wel geruststellend.
Zo van: "Oh, dat ken ik. Heeft die van mij ook gehad. Gaat wel weer over hoor. Maak je maar niet druk."

Tja.
Zoals het een flinke moeder betaamt trek ik mij van zo'n opmerking natuurlijk niets aan.
En dat ik 's middags meteen twee broden en een krentenbrood bakte had er ook heus niets mee te maken!

Wat nou ' fase' ?!

Als troost bakte TuinMan trouwens ook nog een heerlijke foccaccia:

   Lekkerrr!!!


Nou ja, over tot de orde van de dag maar weer ;-) :
Het is vandaag 1 februari!!!!!!

En dan 'mag' ik weer van mezelf!!
De zaden staan al klaar:

                                            

Nou is tuinieren een serieuze zaak zoals je hier hebt kunnen lezen, dus een gedegen voorbereiding is onontbeerlijk.
Ik zat gistermorgen dan ook al om 8 uur aan tafel (en dat op zondag!) met een paar velletjes papier, een potlood en liniaal.
Want ik ging een teeltplan maken!
Zo'n plan is onmisbaar om een goede vruchtwisseling te kunnen garanderen.
Wat de ene plant toevoegt aan de bodem, haalt de andere er weer uit, dus met een goed teeltplan profiteren zowel bodem als de elkaar opvolgende planten optimaal van elkaar.

Om eerlijk te zijn ben ik helemaal niet zo van het plannen.
Meestal teken ik zo uit de losse pols een plattegrondje van mijn tuin, schrijf in de vakken wat ik waar wil gaan zetten en wijk er vervolgens al zaaiend en plantend weer even vrolijk van af.
Want vergeten de tekening mee naar de tuin te nemen.
Of vergeten de courgettes in te tekenen. En die priegel je niet zomaar even ergens tussen.
Of plotseling besloten om een bed 'op kleur' in te planten.
Nou ja, excuses genoeg dus om van het vooraf bedachte plan af te wijken.

Maar dit jaar gaat het anders! Het extra stuk tuin vraagt om een Serieus Plan.
Na drie keer opnieuw tekenen had ik eindelijk de juiste verhoudingen te pakken en maakte ik drie velletjes 'tuin-op-schaal' .

Aan elkaar geplakt ziet dat er zo uit:



De oplettende lezer ziet dat er rechtsonder nog een bedje leeg is gebleven.
Daar komen alle 'probeersels' en dingen die we halverwege het jaar ineens bedenken, tegenkomen of krijgen en die niet meer in de andere bedden passen. En ik denk dat er ook nog een deel van mijn toekomstige 'theetuintje' geplant gaat worden, want dat stuk is nog niet zo groot als ik eigenlijk van plan was. Niet heel erg, want ik heb her en der op de tuin al (vaste) planten staan die geschikt zijn om thee mee te maken, maar uiteindelijk wil ik al die planten dus op 1 stuk tuin hebben staan.

Het bovenste deel van de tekening is niet heel goed te lezen, maar juist daar heb ik de bedden verdeeld op vruchtwisseling.
Hier nog even een 'close-up':

Het volgende jaar schuift alles 1 vak op, zodat het risico op ziektes wordt verkleind en de planten kunnen profiteren van de stoffen die hun voorgangers in de grond hebben achtergelaten of juist hebben verbruikt.

Als je naar de randen van de tekening kijkt, zie je dat we de tuin rondom als het ware hebben 'afgeschermd' met hoge planten en bomen: fruitbomen, bramen, bessen, hazelaars en riet.
Dat hebben we bewust gedaan. Hoewel ik het altijd heel gezellig vind om even bij te praten met mijn tuinburen, zit ik ook graag 'rustig' op mijn tuin. In mijn eigen besloten wereldje, waar het niemand opvalt dat ik regelmatig in mezelf loop te mompelen, zaailingen bemoedigend toespreek, mopper op planten die niet doen wat ik wil, foto's maak van bloemetjes of bijtjes en ik druiven of bessen met trossen tegelijk verorber.

Er is trouwens een buurman die zijn tuin nog veel beter heeft afgeschermd!
Daar zal ik later nog eens een blog over schrijven......

Anyway; het tuinplan is dus klaar, laat het voorjaar maar komen!

Vanmiddag ga ik alvast de eerste groenten zaaien, zoals tuinbonen en capucijners.
Die kunnen best wat kou hebben, dus mocht het nog gaan vriezen, dan is dat geen probleem.
Ik zaai ze trouwens altijd eerst voor in bakken en plant ze later pas uit.
Daar heb ik niet echt een speciale reden voor, behalve dan misschien dat ik met dit weer geen zin heb om op mijn knietjes in de natte klei te zitten :-).
Later in het voorjaar plant ik de zaailingen uit en zaai ik ter plekke ook nog enkele rijen, zodat ik een beetje gespreid kan oogsten.


Zaterdagmiddag viel er trouwens nog een leuke verrassing op de mat: 




De catalogus van Het Vlaams Zaadhuis!
Ik heb daar vorig jaar wat besteld, maar was dat eerlijk gezegd alweer helemaal vergeten.
En nu kreeg ik dus deze mooie, dikke catalogus in de bus!

Echt een plezier om door te bladeren.
Al bladerend vond ik tot mijn bijzonder grote vreugde op bladzijde 128 iets waar ik al een poos naar op zoek ben:



En deze:



En een bladzijde later ook deze nog:



Hoera, hoera!!
Jullie begrijpen het al; hoewel ik meer dan genoeg zakjes zaad heb liggen en nog een bestelling verwacht via de tuinvereniging, komt daar nog een bestelling bij Het Vlaams Zaadhuis bij!
Maar ik heb me ingehouden: behalve bovenstaande plantjes heb ik alleen nog longor (langwerpige franse) sjalotten besteld.

Donderdag had ik trouwens ook nog wat inkopen gedaan, bij de Ranzijn:


Tja, eigenlijk ging ik alleen heen voor kippengraan en konijnenvoer, maar op weg daarheen kwam ik een heel schap met dahlia's tegen. En ik ben gek op dahlia's. En als ze dan ook nog dit op de verpakking zetten: 
                                 
Dan kan ik ze toch niet laten liggen???? ;-)

Ik kwam ook nog wat gekke knollen tegen, die ik natuurlijk ook niet kon laten liggen!
Deze is van een siergember:


En deze ken ik niet. Hij heet Crinium Powell en de bloemen lijken op lelies.
Ik vond het wel een indrukwekkend geval en ik houd van lelie-achtige bloemen (eigenlijk houd ik van praktisch alle bloemen, maar dat zeggen we er gewoon niet bij).
Genoeg reden om hem ook mee te nemen dus :-) :



Er was dit weekend ook minder leuk nieuws van de tuin: er had blijkbaar weer eens een ongenode gast in onze kas en schuur rondgesnuffeld. Het is dit jaar echt heel erg met inbraken op de tuin. Zelfs de winkel, gereedschapschuur en opslagplaats van de vereniging zijn al leeggehaald. Er valt dus eigenlijk niets meer te halen op ons complex zou je denken. Maar helaas, ondanks dat de toegangshekken tegenwoordig vrijwel de hele dag op slot zijn, is er dus toch nog geboefte dat de tuin op weet te komen.

We missen zo op het eerste gezicht niets, maar helaas had de persoon in kwestie niet de moeite genomen om de deuren weer fatsoenlijk achter zich te sluiten, zodat de stormachtige wind van afgelopen dagen kans had om fijn door de kas te waaien. Resultaat: 2 gesneuvelde ramen en veel glas tussen de fruitboompjes die naast de kas staan :-( .
Balen!

Gelukkig staan er voor op het complex plaatjes reserveglas voor algemeen gebruik, dus daar hebben we er snel twee van gehaald. Na twee mislukte snijpogingen (gevloek klinkt ook veel minder ver door als je op een afschermde tuin zit ;-) ) haalde TuinMan vervolgens nog twee plaatjes glas en die lukten gelukkig :-).

De kas is dus weer gemaakt. Mooi op tijd voor de volgende storm!