De Magische Datum

Maandag was het dus zo ver: het was 1 februari, mijn Magische Datum!
Eerder begin ik niet met zaaien. Nou ja, soms kan ik me niet inhouden en begin ik een weekje eerder, maar dit jaar is het gelukt!

De te zaaien zaden stonden al een dag of vijf klaar. Dat dan weer wel.
                                             

En toen....waren daar allerlei andere dringende zaken!
Werk enzo, je kent het wel ;-).
Dus zaaide ik de eerste drie dagen van februari helemaal NIETS!

Maar vanmorgen was het dan toch eindelijk zo ver!
Aarde, bakken, potjes en zaden naar binnen gesleept (want surprise surprise: buiten regende het weer eens) , het aanrecht leeggeruimd en de bak met groentezaden uit de kast gehaald.

Vorige week schreef ik al over mijn bak met bloemzaden.
Voor de grap had ik geteld hoeveel zakjes zaad daar eigenlijk in zaten.
Het waren er 118!

Vandaag ging ik groenten zaaien, dus wilde ik natuurlijk ook weten hoeveel zakjes groentezaad ik dan bezit.....
Wel, schrik niet: met maar liefst 129 zakjes zaad (en nog meer in aantocht) heeft deze bak met glans de bloemzadenbak overtroefd!

Wat een berg he? Alsof ik een heel weeshuis wil gaan voeden!
Ik heb dan ook besloten om dit jaar zo veel mogelijk zakjes leeg te gaan zaaien.
Alles mag op!
Of alles nog zal kiemen weet ik ook niet, want sommige zakjes zijn al een jaar of vijf oud volgens mij.

Normaal ben ik nogal van het afgepast kweken; dus niet meer dan wij met ons gezin (en wat familie) opeten.
Ik vind het namelijk zo zonde om al die niet opgegeten groente op de composthoop te moeten gooien.

Maar.......van de week kwam ik mijn 'tuinbijbel' (dit boek van Monty Don:

 )

een ware eye-opener tegen:
Monty zaait en plant namelijk dat het een lieve lust is en gooit daarna even vrolijk alle overschotten op de composthoop. Daar voelt hij zich helemaal niet schuldig over. Integendeel.
Want, zo schrijft hij, wat je op de composthoop gooit, gaat uiteindelijk weer terug naar de aarde om deze en je volgende gewassen te voeden!

Natuurlijk!!
Dat had ik zelf met mijn gezonde volkstuindersverstand ook wel kunnen bedenken.....
Maar goed, ik weet het nu en ga er mijn voordeel mee doen: gul zaaien en planten dus dit jaar en eventuele overschotten gaan zonder wroeging op de composthoop!

Dus daar gaan we dan, meteen maar de daad bij het woord voegen vandaag:

 een bordje rucolakers,

 een bordje tuinkers,

Zie je trouwens wat er op het zakje staat?
"Gewone groene"! Heb je ook tuinkers in andere kleuren dan? ;-)

en een bordje perillakers!

 Tja, je moet klein beginnen he? ;-)

Maar ik heb nog meer gezaaid hoor:

Paprika's in alle soorten en maten bijvoorbeeld!
In deze bak liggen zaden van rode, oranje en gele paprika, dezelfde kleuren maar dan de mini- of snackuitvoering, de beaver dam paprika, punt paprika en sweet pickle.

De beaver dam is een pittig klein paprikaatje en de sweet pickle is eigenlijk een zoet pepertje.
Beide zijn heel geschikt om te vullen met bijvoorbeeld een lekker roomkaasje.

De puntpaprika kocht ik een tijdje terug gewoon in de supermarkt.
Paprika hebben we opgegeten en de zaadjes had ik op een schoteltje met een velletje keukenpapier te drogen gelegd. Vanmorgen de zaadjes losgepeuterd en gezaaid. Appeltje eitje toch?

Terwijl onze Noga het zaaigoed grondig inspecteerde......

......begon ik aan de tuinbonen: het doosje met zaad bleek leger dan ik dacht, dus het werd een beschaafd bakje vol:

                                

Ik zet de tuinboontjes altijd rechtop in de aarde, met het 'streepje' naar boven.
Daarna afdekken met aarde en wachten maar.....
Er hoeft geen labeltje bij, want tuinbonenzaailingen zijn makkelijk te herkennen.

Hierna zaaide ik eenzelfde bak vol met capucijners en nog een bak met duivenboontjes.
Duivenbonen zijn kleine zwarte tuinboontjes, die volgens het zakje een 'delicate tuinbonensmaak' hebben en zorgen voor een 'uniek mondgevoel'. Sjiek he? ;-)
Het zal mij benieuwen..........

                                        


Van zulke lekkere omschrijvingen krijg je wel trek natuurlijk!
Tijd om de vanmorgen gekochte avocado te slachten; beetje zout en peper erop en uitlepelen maar:

                                          

Hmmm.....die pit......zal ik????
Nee, ik houd me in en zaai hem niet! :-)

Inmiddels schoot de ochtend alweer lekker op.
Tijd om de boel op te ruimen!
Maareh.....waar zal ik al die bakken nu eens neerzetten?

Ik wil alles graag binnenshuis laten kiemen, maar met drie dochters in huis zijn alle kamers wel bezet. En ik geloof niet dat ze er blij van worden als ik hun vensterbanken vol ga zetten met bakjes zaaigoed, haha. De huiskamer is ook geen optie, want we hebben vier katten. Iedere kattenbezitter weet dat bakjes zaaigoed en katten niet samengaan ;-). Als ze niet van de vensterbank worden gegooid (die bakjes dus), dan gaan de dames en heren er wel fijn middenin liggen.....

Er blijft dus maar 1 optie over...... mijn werkkamer!
Mijn werkkamer is een werkelijk riante ruimte van wel 1.95 bij 2,5 meter.
Daarin staan een groot oud Engels bureau en heel veel boeken.
Er blijft dus al niet gek veel ruimte over voor mijzelf, laat staan voor al die bakken met zaaigoed!
Toch weet ik er hier en daar nog wat tussen te schuiven:

De rest pas precies op de vensterbank, behalve dan de bak met paprika's.

En die moet ook nog eens op een warmtemat staan, anders krijgen de zaadjes het koud en kiemen ze niet.
Maar zoals ik al schreef: ik heb gelukkig een GROOT bureau:

                                       

Alles een beetje aan de kant geschoven en daar staan ze dan, gebroederlijk naast de telmachine!
Kan ik ze goed in de gaten houden terwijl ik werk.
Dat wil zeggen: zolang ik hier nog KAN werken.
Want ik ken mezelf: er komen deze week nog wel meer bakjes bij, daar op dat bureau.
Gelukkig hebben we ook een grote tafel in de woonkamer.
Heel geschikt om aan te werken ;-).