Stam of stok?

Mooi he, die blauwe lucht?

Dat was niet vanmorgen hoor.
Vanmorgen zag het er heel anders uit (bij mij in elk geval):

Grijs, nat en troosteloos!

Toen ik na mijn boodschappenrondje naar mijn tuin reed was het alleen nog grijs, maar ik was nauwelijks daar toen het al begon het te regenen.
Eerst miezerde het wat.
En kom zeg, ik ben niet van suiker gemaakt, dus hup, vol goede moed pakte ik mijn schoffel uit de schuur.
Maar toen kwamen de weergoden pas goed los......het regende, plensde en stortte van de lucht :-(.
Ik vluchtte mijn kas in; dan maar wat zaaien.
Al na een kwartier gaf ik het op. De regen tikte zo hard op het glas dat ik er niet vrolijker van werd.
Een kort sprintje en ik zat weer fijn in mijn auto op weg naar huis, haha!

Maar goed, zondag was het dus wél prima weer!

Het zonnetje scheen en het was warm genoeg om de korte mouwen uit de kast te halen.
En korte mouwen staan in de moestuinwereld gelijk aan:

Bonen leggen! (bonen 'zaai' je namelijk niet, die 'leg' je)

Oh en als je nu je brillenglazen of contactlenzen aan het poetsen bent....niet nodig, de foto is gewoon wazig ;-).
Ik had geen andere foto, alleen die waar ik deze blog mee begon, maar om nu twee keer dezelfde te plaatsen is ook weer niks.

De bonen dus.
Als je bonen-, erwten-, peulen- of kapucijnerzaad koopt, kijk dan altijd even wat er op het pakje staat. Staat er 'stam' voor, dan worden de planten niet heel hoog en hoef je ze (meestal) niet te steunen met stokken of gaas. Staat er 'rijs' of 'stok' voor, dan moet je even goed lezen  hoe hoog de planten worden en gaas spannen of stokken in de grond zetten.

Zo heb ik bijvoorbeeld STOKsnijbonen en STAMsperzieboontjes:

Sperziebonen blijken trouwens verschillende namen te hebben.
'Slaboon', 'Prinsessenboon', 'Boterboon', 'Chinese boon'.....het zijn allemaal sperziebonen hoor!
De ene is wat zachter, de andere wat dunner, een volgende wat vleziger....gewoon eens verschillende soorten proberen, dan ontdek je vanzelf welke jij het lekkerst vindt.
Zelf ben ik erg dol op de fijne dunne boontjes hierboven.
En sperzieboon 'Ferrari' is hier ook favoriet. Lekker én met een dierbare herinnering aan een inmiddels overleden tuinbuurman erbij. Maar daarover een andere keer, anders wordt dit blog wel héél erg lang ;-).

Ik kies altijd voor hoge snijbonen, stokbonen dus. Niet alleen omdat het makkelijk plukt en de bonen mooi schoon blijven doordat ze ver boven de grond hangen, maar eigenlijk vooral omdat ik gek ben op bonentipi's! Je weet wel; zo'n bouwwerk waarover je bonen groeien.
Je kunt ze op verschillende manier bouwen.
Wijzelf steken altijd een rij stokken in de grond op een halve meter afstand van elkaar.
Dan steken we zo'n 50 tot 75 cm daarnaast precies eenzelfde rij stokken in de grond.
Daarna buigen we de stokken bovenin naar elkaar toe en zetten ze vast met tie rips.
Voor extra stevigheid maken we zowel bovenin als in het midden nog dwarsliggende stokken, zodat het geheel stormvast staat. Want als de bonenplanten groot zijn, heeft het bouwwerk een behoorlijke last te dragen.
Je kunt ook een echte tipi bouwen.
Dan zet je de stokken in cirkelvorm in de grond en bindt ze bovenin allemaal aan elkaar vast.
Als je aan 1 zijde een stok weglaat, heb je van de zomer een mooie groene tipi, waar je kinderen in kunnen spelen.
Tenminste, zo staat het altijd heel leuk in de boekjes.
Moet je geen dochters hebben zoals die van ons, die er nooit in wilden vanwege 'overal spinnetjes en beestjes'.............

Overigens hebben we (nou ja, eerlijk is eerlijk: heeft TuinMan in zijn eentje) de bonenstokken dus zondag al gezet, maar de bonen zitten nog lekker warm in het zakje hoor.
Ik twijfelde nog te veel aan het weer voor de komende week.
Hoewel de temperaturen nu toch echt structureel omhoog lijken te gaan, was er ook nogal wat regen voorspeld. En daar houdt bonenzaad niet zo van; in natte grond gaan ze rotten.
Nog even een paar dagen geduld dus, dan mogen ze de grond in!

Wat zaterdag wél de grond in ging, waren de tuinbonen.

Want die gatenkaas die ik de vorige keer liet zien is geen gezicht toch?

Een tuinbonenbed vol met gaten, doordat de slakken de bonenplantjes alvast hadden 'voorgeproefd':

               

Gelukkig had TuinMan thuis nog een bak bijgezaaid, dus vandaag ging ik gaten vullen.

Eerst de bak maar eens omgekieperd, in de hoop dat de bonenplantjes er uit wilden komen.....

 (ik was echt een beetje 'in de bonen' zie je dat; weer een wazige foto! Sorry, ik zal echt beter mijn best doen voortaan!)

Het was een beetje wrikken en schudden, maar uiteindelijk viel mijn 'bonenbroodje' dan toch keurig uit de bak.
En kijk eens wat een worteltjes er aan de plantjes zitten!

Vervolgens scheurde ik de plantjes stuk voor stuk los uit het 'brood', totdat ik allemaal losse plantjes had, met een mooi worteltje eraan: 

En toen....kwam de truc......let op!
Men neme: 

Een bollenpoter! Dit is een grote, met een handvat eraan, waarmee we altijd de aardappels poten, maar een 'gewone' kleine, waar je je bloembollen mee plant voldoet ook prima hoor.
Daarmee prikte ik heel makkelijk gaten in de grond, op zo'n 15 cm van elkaar:

Daarna zette ik de plantjes erin, goot er een flinke scheut water bij: 

Dichtgooien en klaar was Klara MoestuinMania!
Natuurlijk is het handig om dan ook een foto van het eindresultaat te maken, maar dat vergat ik in mijn ijver.....

Want ik was alweer onderweg naar het volgende klusje!
In maart had ik de opgeslagen knollen van mijn dahlia's in de kas geplant, om ze zo alvast een beetje wakker te schudden. De scheuten groeiden gestaag en inmiddels waren de planten er echt aan toe om naar hun definitieve plek voor deze zomer te verhuizen.
Dus daar ging ik: plant voor plant schepte ik ze uit de grond, zette ze in een emmer...

.....en groef de planten op hun nieuwe stekkie weer in: 

De slimme bloglezer merkt nu ongetwijfeld op dat er deze keer wel érg veel wazige foto's tussen zitten (nogmaals sorry....), maar ook dat de planten het niet heel leuk vonden om midden op de zonnige middag te moeten verhuizen. Is ook een typisch gevalletje van 'don't try this at home'.

Verplanten doe je óf op een bewolkte dag, óf in de avond, zodat de plant de hele nacht in de koelte kan herstellen van de verhuisschok. Ik had echter geen tijd in de avond, en ik ben ook nogal eigenwijs, dus ik verplantte ze lekker toch. En zowaar, toen ik vanmorgen op de tuin aankwam, stonden ze er allemaal nog fris en fruitig bij :-).

Ik deed zondag ook nog een rondje langs mijn tuinburen, om weer eens even bij te praten.
En praten kunnen ze hoor, die buren van mij, maar ze zijn ook nog eens heel lief!
Want kijk eens wat ik kreeg:

Van de ene buurman kreeg ik puntpaprika's en een peperplantje en van een andere buurman kreeg ik een paar potjes van deze prachtige zachtgele spaanse margrieten: 

Hoe lief is dat?!
Terwijl ik zo verwend werd door mijn buurmannen (ja, dat is inderdaad een heel rare zin zo, maar je snapt wel wat ik bedoel he? ;-) ), ging TuinMan gestaag door met veel nuttiger zaken.
Zo zaaide hij de pastinaken.
En moet je kijken hoe professioneel dat gaat:

Niet zoals ik een lijntje trekken uit de losse pols, maar keurig met twee stokjes en een touwtje een rechte lijn uitgezet, loopplanken ernaast zodat de grond niet wordt dicht getrapt en een kaarsrecht geultje voor het zaad!

Ziet er prachtig uit he?
Maar ach, uit de losse pols gezaaid komt het ook op en smaakt het net zo lekker hoor ;-).

Na de gedane arbeid was het eindelijk tijd voor het leukste klusje van de week:

Wij aten zondag dus weer lekker :-).
En daarna nog een groot glas chocolademuntthee toe!
Je kunt zo'n geplukt bosje munt trouwens heel goed een paar dagen bewaren: gewoon in een glas water in de koelkast. 

Zo, ga ik nu de lens van mijn telefoon even stof- en prutvrij maken, zodat ik de volgende keer weer scherpe foto's kan maken......