3 juli 2017

Liefdevolle verwaarlozing

Ach-ach-ach...12 mei!! Mijn laatste blog dateert van 12 mei!! 
Ik heb mijn blog en daarmee jullie als lezers wel erg verwaarloosd dit jaar zeg.....
Maar misschien scheelt het als ik jullie vertel dat ik jullie wel heel LIEFDEVOL heb verwaarloosd?
Hmm, denk je nu misschien, daar heb ik anders niks van gemerkt!
Snap ik.
Maar ik heb echt heel vaak aan mijn blog én aan jullie gedacht hoor!
Dan dacht ik: "Owwww.....wat érg! Ik moet nu écht weer een nieuw blog schrijven hoor!"
En daarna dacht ik: "Vanavond. Als ik tijd heb. Nee wacht, vanavond niet. Mórgen. Echt. Heus."
En drie dagen later dacht ik: "Verdikkeme......vanavond dan toch écht hoor!"
Nou ja, om een lang verhaal (52 dagen om precies te zijn) kort te maken:
Het kwam er gewoon niet van.
Omdat het druk was met gezin/werk/tuin/huis/tuinvereniging/leuke uitstapjes/etc/etc/etc.

Niks spannends, gewoon drukkig dus.
En het gaat me natuurlijk nooit lukken om die 52 voorbijgevlogen dagen allemaal in 1 blogje te proppen. Wat ik lekker toch ga proberen ;-).
In vogelvlucht dan maar:

Om te beginnen hebben wij tot nu toe een geweldig moestuinjaar, mede dankzij het prachtige weer in juni.
We oogstten wekenlang asperges (lekkerrrrrr!) en daarna wekenlang aardbeien.
Zoveel aardbeien dat zelfs de meiden niet meer enthousiast werden van aardbeien met slagroom als toetje, haha. Maar wat waren ze lekker. En groot!


          

Ook aten we al tuinboontjes, kapucijners, doperwten, peultjes, broccoli en zelfs al de eerste aardappeltjes:

          

         

Dit jaar hebben we de aardappels - eigenlijk tegen onze principes - voor het eerst gespoten.
Weliswaar met een '100% natuurlijk' concentraat, maar toch....het ging niet helemaal van harte.



We hebben de keuze om toch te spuiten gemaakt omdat we op een volkstuinencomplex zitten dat midden tussen de 'professionele' tuinderijen ligt. En als er bij hen aardappelziekte uitbreekt hebben zij een groot probleem. De aardappelplanten op ons complex worden dus scherp in de gaten gehouden door de tuincommissie, die vreemde vlekjes onmiddellijk aan een grondige inspectie onderwerpt. Maar goed, dat scherpe toezicht behoedt de planten natuurlijk niet tegen een uitbraak van de gevreesde phytophtora-schimmel.
Daarbij hebben we vorig jaar op ons complex enorm veel last gehad van de schimmel, waardoor ook wijzelf tot vroegtijdige oogst moesten overgaan, wat niet alleen minder oogst maar vooral ook een minder goed bewaarbare oogst opleverde.
Een trucje is om alleen vroege aardappels te poten, omdat die al worden gerooid voordat de risicovolle periode aanbreekt. En anders is het óf gokken dat het goed gaat, óf......spuiten dus.

Nou ja, dat het middel 100% natuurlijk is wil ik wel geloven; het ruikt zeer onaangenaam maar wel erg plantaardig! En het ziet er ook best plantaardig uit, vind je ook niet?


Tot nu toe helpt het. Dat wil zeggen; de planten staan er nog prima bij :-).
Nog een klein weekje geduld en dan halen we de vroege aardappels uit de grond.
Ze staan dan meer dan de 'vereiste' 90 dagen in de grond en zijn volgens mij al mooi groot.
Middelvroege aardappels oogst je officieel 100 dagen na het poten en late aardappels na 120 dagen.
Overigens kun je de aardappels, zolang ze niet ziek zijn, ook gerust langer in de grond laten zitten hoor, daar krijgen ze verder niks van. Mijn tuinbuurman laat ze bijvoorbeeld altijd zo lang mogelijk in de grond zitten. Hij oogst wat hij nodig heeft en wacht verder rustig af. Als het weer echt slecht dreigt te worden, met veel regen bijvoorbeeld, dan haalt hij de rest er pas uit. Scheelt weer opslagruimte ;-).

Bessen hebben we ook al.
Deze kruisbessen liggen op dit moment rustig in de koelkast te wachten totdat ik er een kruisbessentaart van ga bakken.



Deze zwarte bessen zitten inmiddels al veilig achter glas: in de jam!

              

En deze rode jongens gaan trosje voor trosje in de vla.
Normaal eet ik zelden vla, maar zolang er aalbessen zijn is het dagelijkse kost!

              

Dit bosje schattig mini-worteltjes oogstte ik van de week uit het mini-tuintje van Jongste: 

Gewassen en in een schaaltje op tafel waren ze in een mum van tijd verdwenen! 

Ook in de kas groeit alles lekker. Zoals de snackkomkommertjes, de basilicum, de gewone komkommers en natuurlijk de tomatenplanten. De laatste staan niet op deze foto, maar met een beetje fantasie denk je ze er links naast, want daar staan ze ;-):

Van de drie druivenstekken die ik in het najaar in een potje stopte is er eentje geworteld.
En hij heeft al flink de groei erin: 


Ondertussen geeft moeder druif het goede voorbeeld, door alvast te laten zien wat straks, als Junior wat groter is, de bedoeling is: 



Oh, en kijk hier: ik zaaide vorige week nog snel wat vergeten groenten: 


Welke vergeten groenten ik zaaide?
Deze bijvoorbeeld:

Wat zeg je? Je wist niet dat pompoenen een vergeten groente zijn?
Jawel hoor, net als courgettes.
Ik was beide namelijk glad vergeten te zaaien in mei......

Dus moest het nu nog maar even.
Lekker warm in de kas, in de even hoopvolle als experimentele veronderstelling dat ze daar door de warmte snel zullen kiemen. Ik wacht al een week.......

Een ander experiment voerde ik uit met de uien: 


Omdat er eerder deze week veel regen werd voorspeld (die overigens nooit viel, althans niet hier), besloot ik mijn uien, die toch al groot genoeg waren, te oogsten.
Normaal leg ik de uien daarna in gaasbakken om te drogen. Maar ik had dit jaar meer uien dan gaasbakken en ook de uitstalruimte was wat beperkt.
Dus na deze serie....



.....kon er niets meer bij!
Nu zie ik om mij heen altijd tuinbuurmannen die hun uien gezellig ophangen.
In bundeltjes van een ui of 6 tot 8 samengeknoopt hangen ze in kassen of onder afdakjes te drogen.
Dat kan ik ook natuurlijk:


Leuk bedacht, maar ik bleek maar weinig geschikte mogelijkheden te hebben om de (nog best zware) bossen aan op te hangen, dus na een bos of vier was dat experiment wel bekeken.
In het schuurtje dan misschien?
Geen idee of dat ook kan, maar vooruit, er hingen toch al spijkers, dus hup, weer een paar bundeltjes kwijt:



Nu ik toch zo lekker in de experimentele schwung zat vroeg ik mij af of uien ook 'gewoon' buiten kunnen drogen. Dusseh....


.....hing Gekke Gerritje zonder blikken of blozen een bosje aan de rozenboog!
En alsof dat al niet gewaagd genoeg was spreidde ik ook nog bosje over een gaasbak uit:



Allemaal gewoon buiten, zonder afdak of andere bescherming.
Mij benieuwen of ze een beetje willen drogen! 

Even denken hoor, wat heb ik jullie nog meer te vertellen?
Ja natuurlijk, dat de mini-mais is opgekomen:

En dat we héél veel appels-in-de-groei in alle bomen hebben hangen!
Jaha, wij lekker wel :-).
Ik hoor aan alle kanten dat de appeloogsten dit jaar slecht zijn, doordat alle bloesem kapot is gevroren door de late nachtvorsten dit voorjaar.
Nou, hier niet hoor! Misschien omdat onze appelbomen naast de kas staan?
Ik heb onlangs geleerd dat je fruitbomen het beste zo beschut mogelijk kunt zetten, dus bijvoorbeeld naast je kas, omdat ze daar veel meer fruit zullen dragen dan dat ze op 'open' terrein staan.
Vooralsnog neig ik ernaar deze theorie te geloven.....


Oja, en als je in paniek bent geraakt omdat er de laatste tijd allemaal appeltjes uit je boom vielen.....niet nodig, dit is normaal. Tijdens de 'juni-rui' laat de boom zijn overtallige fruit vallen, zodat alle energie kan worden ingezet om de overgebleven vruchten gezond en groot en sappig te kunnen laten worden.
De pruimenboom hangt ook overvol. Zelfs na de juni-rui nog: 


Op het eerste gezicht lijken de vruchten er prima uit te zien, maar bij een nadere inspectie ontdek ik helaas toch waar ik al voor vreesde...... gom op sommige vruchten: 


Als je dit ziet op je pruimen, neem er dan alsjeblieft straks geen grote hap van!
Er zit dan namelijk een rupsje in je pruim!
Een rupsje van de pruimenmot om precies te zijn. Je ziet die beestjes nooit, maar ze overwinteren in de grond onder je boom. Het zou helpen om daar een sterk geurende plant of struik neer te zetten, maar helaas, de citroenverbena was blijkbaar niet afschrikwekkend genoeg :-(.

Je kunt er ook tegen spuiten, maar dat schijnt nogal nauw te luisteren qua spuitmoment en eigenlijk willen we dat ook niet, rechtstreeks spuiten op iets wat we opeten.
Gelukkig lijkt de aantasting wel veel minder te zijn dan vorig jaar, dus hopelijk zijn veel pruimen gespaard gebleven. Je kunt de pruimen-met-rupsje na verwijdering van het rupsje overigens gewoon eten hoor. Maar dan moet je wel wat dapperder zijn dan ik ;-).

Tenslotte nog een paar mooie bloemenplaatjes;




Niets is immers heerlijker dan na de gedane arbeid huiswaarts te keren met een emmertje vol vers geplukte bloemenpracht: 


Zagen jullie trouwens dat schattige 'setje' op de eerste foto van dit blog?
Kijk nog eens met me mee: 




Mooi he?
Een rood-met-zwarte-stippen lieveheersbeestje op een zwart-met-rode-stippen heersbeestje!
Ik ben toch zo benieuwd wat daar nou voor kindertjes van zullen komen!!

Zo, jullie zijn weer een beetje bijgepraat :-).
Als je nou weer eens denkt 'wat dúúrt het toch weer lang!!', kijk dan eens op Instagram, daar post ik regelmatig alvast een fotootje.
En dan weet je: Ze denkt heus aan ons, alleen ze heeft het een beetje drukkig......










2 opmerkingen:

  1. Wauwie! Dat ziet er allemaal alvast super uit! Heerlijk hé, die oogsttijd, resultaat van al dat harde werk!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Zeker MamaLous, wij plukken letterlijk de vruchten van ons harde werk ;-)!

    BeantwoordenVerwijderen