22 juli 2016

Loslaten en moetjes


 
Je hebt zo van die dagen.... dan gaat het allemaal als een speer!
En je heb van die dagen.........maar daarover straks meer.....
Eerst de vliegende start die we laatst op een zomerse zondagmorgen hadden.
Of nee, ik begin met de zaterdagavond ervoor. Toen vatte ik zomaar opeens moed om de tuinbonen te oogsten. Moed? Jawel, daar was toch wat moed voor nodig.
We hadden de tuinbonen namelijk een paar weken geleden keurig ingepakt om ze te beschermen tegen de vraatzuchtige kauwtjes. Alleen die bonenplanten, die groeien door. Letterlijk ook: DOOR het net heen. En dan zitten ze vast. Geeft niks hoor, hebben ze helemaal geen last van, maar als je dan wilt gaan oogsten.....precies! Dus, moedig als ik was, deed ik mijn ogen dicht en trok het net met een paar ferme halen van de planten af, waarbij de plantentopjes als confetti door de lucht vlogen.
Zo! Nu kon het oogsten beginnen :-).

En dat ging dan wel weer rap. In no time had ik de rijen planten eruit:


Het net hing ik over de middelste rij bonenplanten, die ik later heb gezaaid en die net met bloeien zijn begonnen. Hoewel een deel van de bonen al voordat ik de netten ophing was vernield en opgegeten door de vogels, viel de oogst me toch mee, twee emmertjes vol!

Als je trouwens eens goed naar de wortels van de uitgetrokken planten kijkt, zie je dat daar allemaal kleine witte bolletjes aan zitten. Helaas is het op deze foto niet goed te zien, alleen bij de wortels op de voorgrond, die bovenop het groen liggen en beetje:

Deze knobbeltjes bevatten stikstof die de planten uit de lucht hebben gehaald en vasthouden.
Als je de bonen hebt geplukt, kun je de planten nog in de grond laten zitten. De knobbeltjes geven dan stikstof af aan de bodem, wat ideaal is als je daarna kolen wilt planten; die zijn dol op stikstofrijke grond! Mooi he, die samenwerking tussen plant en aarde?

Zelf haalde ik de planten er wel uit, want ik wil het vrijgekomen stuk straks inzaaien met bijenvoer (phaecelia). Ook weer een plant die goed is voor de grond, want na de bloei spit je hem onder en dient hij als natuurlijke compost!

En toen werd het zondagochtend. Ik keek eens in de koelkast en zag daar allemaal bakjes staan met 'restjes': een half bakje aalbessen, een klein bakje kruisbessen en een bak vol zwarte bessen, die al een week stond te wachten om verwerkt te worden. Want dat verwerken, dat is bij mij nog wel eens een dingetje. Ik pluk en oogst heel enthousiast, maar daarna 'moet' je er iets mee he, met die oogst.
En dat 'moeten', daarvan krijg ik een enorm dwarse weerzin. Dan wil ik niet meer.
En zo staan die emmers met bonen en bakjes met bessen soms een week te wachten.
Te wachten tot ik, of iemand anders in het gezin, eindelijk ZIN krijg.

En zondagochtend was het zover! We moesten (alweer een moetje ;-) ) namelijk wachten op Oudste.
Die was naar een vriendin en daarna zouden we met z'n allen naar het strand gaan. En toen, tijdens dat wachten, kreeg ik zomaar ineens ZIN!

Ik dopte twee emmers tuinbonen, blancheerde ze en vroor ze in.
Ik gooide alle bakjes bessen bij elkaar in een pan, voegde een half pakje geleisuiker toe en kookte ze tot een heerlijk frisse jam:    



Al die restjes bij elkaar maakten toch nog twee-en-een-half potje verrukkelijke jam: 



Aangestoken door mijn plotselinge aanval van ZIN, sneed TuinMan ondertussen wat aardappels voor de zondagse patat: 



Veel lekkerder dan die patatten uit de diepvries van de supermarkt!

Tja, en toen gingen we naar het strand en kwam het de hele verdere week niet meer van tuinen of oogsten.
Er 'moest' bijvoorbeeld worden gezwommen, met de zwemvierdaagse: 



En er 'moest' worden LOSGELATEN, iets waar ik, als echte moederkloek, niet heel goed in ben.
Zeker niet als dat loslaten inhoudt dat Oudste naar Parijs vertrekt, weliswaar maar voor twee dagen, maar wel precies op de dag van de EK-finale, die - heb ik weer - uitgerekend in Parijs werd gespeeld. In mijn bezorgde moederhoofd renden er daar hordes voetbalhooligans en zwaarbewapende terroristen over straat die dag.

Gelukkig bleek de werkelijkheid een stuk zonniger. Letterlijk ook. Dus dochterlief vermaakte zich uitstekend, zag in twee dagen heel Parijs, kuste de Eiffeltoren en kwam maandagnacht uitgeput maar een ervaring rijker veilig en wel weer thuis! 


De dagen erna moest er hard worden gewerkt en toen het eindelijk rustiger werd....schoot het kwik omhoog tot tropische waarden. En....zat ik binnen! Ik houd namelijk he-le-maal niet van hitte. Wel als ik op vakantie ben hoor, dan vind ik het prima. Maar niet als ik thuis ben. Want ik ben graag bezig. En met die hitte kun je (nou ja, ik dan) weinig anders dan stilzitten. Dus moest ik weer LOSLATEN. Het huishouden ging op een laag pitje (dat 'loslaten' kost mij dan weer geen enkele moeite ;-) ) en de volkstuin moest zichzelf maar even zien te redden.

Af en toe waagde ik mij in de achtertuin, waar ik wat achter mijn zelfgezaaide geraniums zat, die nu prachtig staan te bloeien:  





Ik sufte wat in het zonnetje,

                 

Scharrelde nu en dan langs kas en plantjes,

                 

om daarna snel weer in de schaduw te kruipen.



Weet je wie het wel naar zijn had met dat mooie weer?
Mijn leeuwenbloem! Van klein zaadje is hij inmiddels een forse plant geworden: 




En eindelijk, eindelijk, eindelijk: hij begint te bloeien!!



Straks, als hij volop in bloei staat, is hij op zijn mooist! Ik verheug me er nu al op.....

Maar ja, je kunt zo'n volkstuin natuurlijk ook weer niet te lang aan zijn lot overlaten.
Dus gisteravond, toen het niet zo heeeel warm meer was, bracht ik hem maar weer eens bezoekje.
Wat een spektakel daar! Alle bloemen stonden te bloeien: 



Zo leuk, dit trilgras: 



De korenbloemen....



Oranje distel.....



Rode en bronzen kattenstaarten.....


Aardbeienamaranth....


Cerinthe (wasbloem)......



En natuurlijk de dahlia's: 



Enneh....een eng beest?!



Snel de kas in dan maar, waar ook alles was ontploft!
Kijk die komkommerplanten eens: 


En bomvol komkommers-in-wording!!
De kas is nu veranderd in een soort van pluk-jungle, met rechts (voor de kijker links) de tomaten en links (voor de kijker rechts) de paprika's en de komkommers: 



Heeee, wat hangt daar naast mijn hoofd????
Yes!!! De eerste druiventros is rijp! 



Zo lekker zoet deze druiven, daar kan geen supermarktdruif tegenop!

De hele tuin is trouwens ontploft lijkt het wel:
(sorry voor de wazige foto's trouwens; te veel zon? een vetvlek op mijn lens?)



Alleen een beetje jammer dat het onkruid mee-ontploft was :-( :  





Werk aan de winkel dus!