31 augustus 2016

Goed nieuws en slecht nieuws


Goed nieuws en slecht nieuws......
Zal ik beginnen met het slechte nieuws? Hebben we dat maar gehad.
Het slechte nieuws is:
We zijn met vakantie geweest!
Och, denken de moestuinlozen onder jullie nu misschien, dat valt toch allemaal wel mee? Zo erg is dat toch niet? Mede-tuinfanaten weten echter beter........

Tuurlijk, vakantie is niet erg hoor, heerlijk was het zelfs!
De meiden mochten kiezen dit jaar: Frankrijk of Drenthe.
Unaniem waren ze in hun keuze:
We gingen naar DRENTHE!
Eh ja, ik had ook verwacht (en een beetje gehoopt) dat ze voor de andere optie zouden kiezen, maar ze zijn niet echt van het luieren in de zon, houden er ook niet van om lang in de auto te moeten zitten en hadden bovendien nog een aantal dingen op hun wensenlijstje staan waar we in de meivakantie (ook in Drenthe) niet aan toe waren gekomen. Toen hadden we het immers druk met het bouwen van sneeuwpoppen ;-).

Ergo: het werd Drenthe!
Geen spijt van gehad hoor. We deden er spannende ......



.....en ONTspannende dingen: 


Shopten heel Groningen leeg (tot twee keer toe zelfs!):


Voerden kattensnoepjes aan onze vakantiepark-kat, die trouw iedere dag voor de deur zat: 


Aten allerlei ouderwetsche (zoethout).....


.....en moderne(re) heerlijkheden:


Kortom: we genoten! 

Na een week of twee keerden we uitgerust weer naar huis en vierden daar nog gezellig een paar verjaardagsfeestjes. Met andere heerlijkheden: 


En toen.....kwam het SLECHTE NIEUWS.......
We moesten toch echt weer eens naar de tuin!

Ik stuurde TuinMan eerst maar eens op verkenning.
Zuchtend kwam hij terug, vol treurige verhalen: de komkommers hingen dood in de kas (huh?), de bloemen lagen alle kanten op alsof er een windhoos overheen was getrokken, de stokken van de snijbonen waren deels omgevallen, overal lagen valappels uit de grote appelbomen en zo nog meer ellende.

Zo gaat dat dus ieder jaar. Voor de vakantie ziet alles er spic en span uit en vertrek je vol goede moed richting vakantie-adres. En echt, het maakt niet uit wanneer je precies gaat en wat voor weer het thuis is geweest in de tussentijd; bij thuiskomst tref je altijd een oerwoud aan!! Het is het lot van de vakantievierende moestuinder.

Ik stak nog een paar dagen mijn kop in het zand, maar toen vanmorgen de meiden allemaal weer naar school waren, mijn koelkast aardig leeg bleek en ik de keus had tussen stofzuigen en naar de tuin gaan, kon ik er toch niet langer omheen. Ik pakte mijn fiets en trapte tergend langzaam naar het tuincomplex. Stapte nog een keer of twee af om even bij te praten met andere net-terug-van-vakantie-tuinders en stond toen toch echt voor de ingang van mijn tuin.

Dapper haalde ik diep adem en daar ging ik.
Eerst maar eens langs het bloemenbed. Wat een chaos!!
Hoewel TuinMan al een poging had gedaan de boel te fatsoeneren met hekjes en steuntjes, hing alles door elkaar:


Sommige bloemen waren tijdens de vakantie blijkbaar gaan bloeien, maar zagen er nu al helemaal bruin en dor uit: 

De reuzenscabiosa's (duifkruid, een aanrader!!) waren prachtig, maar helemaal door elkaar heen gevallen. Een innige verstrengeling van dunne bloemsteeltjes: 



De dahlia's bloeien vol overgave, maar zijn ook helemaal tegen elkaar aan gaan hangen:
Het lijkt inderdaad wel of er een plaatselijke windhoos over het bloemenbed is gegaan!
Verder de tuin rond dan maar.....

De oost-indische kers heeft het kruidenbed volledig ingenomen:


Een tak van de grote appelboom hangt zo laag dat ik het schuurtje niet meer in kan: 

De sperziebonen zijn....ja, wat zijn ze eigenlijk? Verdord, verlept, vol met onkruid....nou ja, ze zien er niet uit in elk geval: 



Onkruid all over the place (waar is dat allemaal zo snel vandaan gekomen??)......
Haha: hier worden mijn buurmannen wel een beetje zenuwachtig van hoor: uitgebloeide paardenbloemen, die op het punt staan hun pluizen met de wind mee te geven:

Pffff....het valt me niet mee allemaal :-(.
Maar dan ineens, net als ik op het punt sta me om te draaien, weer heel hard naar huis te fietsen en de tuin per direct op te zeggen, valt mijn oog op de kweepeer: 


Wauw! Die hangt nog voller dan ik dacht en de peren zijn al enorm gegroeid!!
Voorzichtig begint mijn moestuinhart een beetje sneller te kloppen.
Zouden er dan toch ook nog LEUKE verrassingen zijn te vinden op de tuin?
Eens even een blik in de kas werpen misschien?

Ja!! Wat een feest hier! TuinMan heeft de overleden komkommers inmiddels afgevoerd en van een prachtig groentegraf voorzien op de composthoop. Wat er rest is LEVEN! En kleur!
Paprika's in allerlei maten en kleuren stralen me tegemoet: 





En kijk de druiven eens! Rijper kan haast niet!


Een volgende blik, vanuit de kas richting de achterste tuin, doet mij zelfs glimlachen:
eindelijk, eindelijk, ein-de-lijk! De pompoenen zijn begonnen met groeien!
(en zie ook hoe keurig dik de voor de vakantie gezaaide phacelia is opgekomen)



En....de eerste pompoenen zijn in zicht!! 

Ik leg er meteen even een steen onder, zodat ze mooi schoon blijven en niet kunnen gaan rotten als het bijvoorbeeld veel gaat regenen later.

Wat ik vergeten was, was dat TuinMan alvast voorbereidingen had getroffen voor de aanleg van een nieuw aardbeienbed: 


We planten de aardbeien in worteldoek. Dat scheelt niet alleen emmers onkruid, maar zorgt er ook voor dat de planten niet zo snel kunnen uitdrogen. Hoewel de meningen onder de tuinders op ons complex verdeeld zijn, vinden wij dit de handigste manier om aardbeien te telen.

Verder ziet de achterste tuin er eigenlijk heel goed uit.
De knolselderij groeit dat het een lieve lust is: 


En reuzenappels beginnen hun naam nu echt eer aan te doen.
Ik ben zo benieuwd hoe ze zullen smaken!!


De appel van mijn moeder, de Santana, is ook bijna rijp. Deze appel is speciaal geschikt voor mensen die, zoals mijn moeder dus, een appelallergie hebben. En hij is ook nog eens erg lekker! Eigenlijk is het zelfs onze favoriete appel :-). Onder de boom liggen twee afgevallen exemplaren. Die neem ik mee voor thuis. Als je twijfelt of een appel rijp is, kijk dan naar de pitten. Zijn ze donkerbruin, dan is de appel rijp. Zijn de pitten nog wit, dan zou ik nog even wachten met opeten......zuur!!



Ook onder de grond lijkt het goed te groeien. Het loof van de witlof, pastinaak, wortelpeterselie en winterwortels staat er mooi stevig en groen bij. Een heel dik ogende wortel trekt mijn aandacht.
Ik kan het niet laten......


Haha, geen dikke wortel, maar een DRIELING-wortel!
Te dicht gezaaid en vervolgens te lui om uit te dunnen, dan krijg je dat!
Tenminste dat dacht ik, omdat ik het idee had dat er meerdere wortelaanzetten te zien waren.
Een oplettende Facebookkennis wees mij er echter op dat het komt doordat de wortel in zware grond heeft gestaan. Daardoor kon hij niet de diepte in en is gaan splitsen. Zou heel goed kunnen, met die kleigrond hier! Ik heb de wortel dus nog eens aan een nadere inspectie onderworpen en inderdaad, het is gewoon 1 wortel die in drieen is gegroeid. Weer wat geleerd!
Gelukkig smaakt hij evengoed prima hoor.

En zo wordt het uiteindelijk toch een prima tuinochtend, met als bonus volop zon.
Er moet weliswaar flink worden geruimd, ontruimd, geschoffeld en gewied, maar tussen het niet-gewenste groen door groeit er gelukkig nog genoeg lekkers.

Tevreden fiets ik weer naar huis. Wederom tergend langzaam, maar nu omdat ik nageniet.
En omdat mijn fiets zwaarbeladen is met appels, sla, andijvie, wortel, paprika's, tomaten, druiven, courgette en een flinke emmer bloemen.